Στην κομμουνιστική κοινωνία όμως, όπου κανείς δεν έχει αποκλειστική σφαίρα δραστηριότητας, μπορεί να τελειοποιηθεί σ’ οποιοδήποτε κλάδο κατά βούληση* η κοινωνία ρυθμίζει τη γενική παραγωγή και έτσι μου εξασφαλίζει τη δυνατότητα να κάνω σήμερα αυτό και αύριο το άλλο, το πρωί να πάω για κυνήγι, το απόγευμα για ψάρεμα, το βράδυ να βοσκάω τα ζώα, μετα το δείπνο να κριτικάρω, αναλογα με τη διάθεσή μου, χωρίς ποτέ να γίνω ούτε κυνηγός, ούτε ψαράς, ούτε βοσκός, ούτε κριτικός.
Advertisements
Ένα προνόμιο που διαθέτουν μόνο οι κεφαλαιούχοι σήμερα. Πόσοι μπουρζουάδες βλέπουμε να θριαμβεύουν στον πολιτιστικό χώρο σήμερα, με τόσο γοητευτική γκάμα ενδιαφερόντων και ενασχολήσεων; Ενώ οι εργάτες και οι υπάλληλοι; Τον πούλο, για να το πω και ακαδημαϊκά.