Πρέπει να παραδεχτούμε πως οι σχολαστικές ανεδαφικές αντιλήψεις είναι αρκετά ζωντανές και δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που ακόμη εκδηλώνονται στη δουλειά μας. Οι φορείς των αντιλήψεων αυτών φοβούνται καθετί το καινούργιο, σκούζουν, θορυβούν, αναταράζονται τρομαγμένοι, χάνουν την ικανότητα να αναλύσουν νηφάλια την κατάσταση, να καταλάβουν πως είναι ανάγκη να εφαρμοστούν τα ώριμα μέτρα που υπαγορεύει η κοινωνική εξέλιξη. Όταν η ΚΕ πρότεινε να καθιερωθεί νέα τάξη σχεδιασμού στην αγροτική οικονομία, οι συντηρητικοί αντιτάχτηκαν στο μέτρο αυτό. Προσπαθούσαν να φοβίσουν την ΚΕ, λέγοντας πως αν παραιτηθούμε από τον προγραμματισμό των καλλιεργειών από το κέντρο, οι κολχόζνικοι θα πάψουν να σπέρνουν στάρι και θα μας λείψει το ψωμί. Η ζωή γέλασε μαζί τους. Εκατομμύρια κολχόζνικοι υποστήριξαν μ’ ενθουσιασμό τη νέα τάξη σχεδιασμού, πήραν ενεργό μέρος στη δουλειά και το αποτέλεσμα είναι ότι έχουμε μεγάλο κέρδος.

Το 20ο συνέδριο του κόμματος έδειξε πως η χώρα μας έχει σήμερα όλες τις απαραίτητες προϋποθέσεις για να λύσει μέσα στη συντομότερη ιστορικά προθεσμία το βασικό οικονομικό πρόβλημα της ΕΣΣΔ: να φτάσουμε και να ξεπεράσουμε τις πιο προηγμένες καπιταλιστικές χώρες στην παραγωγή προϊόντος κατά κεφαλή. Η λύση του προβλήματος αυτού που ο Λένιν, στις παραμονές της Οχτωβριανής επανάστασης, το χαρακτήριζε ένα από τα σπουδαιότερα προβλήματα του σοσιαλιστικού κράτους, θα βοηθήσει να στερεώσουμε ακόμη πιο πολύ την οικονομική δύναμη της ΕΣΣΔ, να ανεβάσουμε σημαντικά το βιοτικό επίπεδο του λαού.

Οι εργάτες και οι αγρότες της χώρας μας ακολουθούσαν το μπολσεβίκικο κόμμα, τον Λένιν, τον Οχτώβρη του 1917, στον αγώνα για το γκρέμισμα του τσιφλικάδικου-καπιταλιστικού συστήματος, με σκοπό να αποκτήσουν ελευθερία και να οικοδομήσουν μια καινούργια, καλύτερη ζωή. Και σε τι εκφράζεται αυτή η καλύτερη ζωή; Στο να είναι ο άνθρωπος ελεύθερος πολίτης, αφέντης της τύχης του, να δουλεύει όχι μόνο για τους εκμεταλλευτές, αλλά για τον εαυτό του, να έχει επάρκεια απ’ όλα τα αναγκαία για μια πολιτισμένη και εξασφαλισμένη ζωή. Το Κομμουνιστικό κόμμα θεωρεί πρώτιστη υποχρέωσή του τη συνεχή φροντίδα για τη σταθερή άνοδο της ευημερίας των εργαζομένων. Σκοπός μας σήμερα είναι να έχουμε στη χώρα, στα προσεχή κιόλας χρόνια, επάρκεια από τέτοιας ζωτικής ανάγκης προϊόντα όπως είναι το ψωμί, το κρέας, το βούτυρο, το γάλα και άλλα είδη λαϊκής κατανάλωσης. Ξέρετε τι προσπάθειες καταβάλλει σήμερα το κόμμα για να επεκταθεί με όλα τα μέσα η οικοδόμηση κατοικιών, τόσο στις πόλεις όσο και στην ύπαιθρο, με το σκοπό να εξασφαλίσουν οι εργαζόμενοι της χώρας μας άνετη και καλοφτιαγμένη κατοικία.

Ύστερα από τα μέτρα που εφαρμόστηκαν τα τελευταία χρόνια η αγροτική μας οικονομία βρίσκεται σήμερα σε τέτοιο επίπεδο ανάπτυξης, που μπορεί να λύσει με επιτυχία το πρόβλημα: να φτάσουμε στα προσεχή χρόνια τις Ενωμένες Πολιτείες της Αμερικής στην παραγωγή κρέατος, γάλακτος και βουτύρου κατά κεφαλή. Πώς έχει σήμερα το ζήτημα της παραγωγής κρέατος, βουτύρου, γάλακτος στη χώρα μας και στις Ενωμένες Πολιτείες της Αμερικής; Στα 1956 στη Σοβιετική Ένωση παραχθήκανε 32,3 κιλά κρέατος κατά κεφαλή και στις Ενωμένες Πολιτείες 102,3 κιλά. Βούτυρο σε μας είχε παραχθεί 2,8 κιλά κατά κεφαλή και στις ΕΠΑ 3,8 κιλά, γάλα σ’ εμάς παραχθήκανε 245 κιλά κατά κεφαλή και στις ΕΠΑ 343 κιλά. Όπως βλέπετε, υστερούμε ακόμη σοβαρά από τις ΕΠΑ στην παραγωγή βουτύρου, γάλακτος και προπάντων κρέατος κατά κεφαλή. Τα παραδείγματα αυτά δείχνουν πόσο μεγάλο είναι το καθήκον που βάλαμε μπροστά μας. Μπορούμε τάχα να το πραγματοποιήσουμε; Οι σκεπτικιστές θέλουν να μας τρομάξουν, λέγοντας πως φορτωνόμαστε ασήκωτο βάτος. Δεν πιστεύουν στις δυνάμεις της σοσιαλιστικής οικονομίας, δεν ξέρουν τη χώρα, δεν καταλαβαίνουν την ψυχή του λαού μας, δεν πιστεύουν στις ανεξάντλητες δυνάμεις του.

Δεν θα είμαστε κομμουνιστές, μαθητές και οπαδοί του Λένιν, αν φοβόμαστε τις δυσκολίες που ξεπηδούν στον αγώνα για την ανύψωση της ευημερίας του λαού. Έχουμε πλήρη συναίσθηση του ότι το καθήκον που αναλάβαμε είναι μεγάλο και πολύπλοκο, αλλά το Κομμουνιστικό κόμμα, ο σοβιετικός λαός θα πραγματοποιήσουν το καθήκον αυτό. Η ακράδαντη πεποίθησή μας βασίζεται στους ακριβείς υπολογισμούς των θετικών δυνατοτήτων που διαθέτει η σοσιαλιστική αγροτική οικονομία, στην πείρα των πρωτοπόρων κολχόζ.

Το καθήκον που έβαλε το κόμμα επιδοκιμάστηκε και υποστηρίχτηκε από όλο το λαό. Εντείνεται στη χώρα η ισχυρή άνοδος της πρωτοβουλίας των εργαζομένων. Οι κολχόζνικοι αναλαμβάνουν την υποχρέωση να αυξήσουν την παραγωγή κρέατος, βουτύρου και γάλακτος κατά τρεις, πέντε, δέκα και παραπάνω φορές – αυτή είναι η απάντησή τους στους λιγόπιστους και τους σκεπτικιστές.

Σήμερα η κολχόζικη κτηνοτροφία βρίσκεται σε άνοδο. Στις συνθήκες αυτές η Κεντρική Επιτροπή του κόμματος εξετάζει το ζήτημα της κατάργησης, από το 1958 κιόλας, της υποχρεωτικής παράδοσης από τους κολχόζνικους αγροτικών προϊόντων που προέρχονται από τα ατομικά νοικοκυριά τους. Σήμερα έχουμε πλήρη δυνατότητα να το κάνουμε αυτό. Η εφαρμογή του μέτρου αυτού έχει μεγάλη ζωτική σημασία για εκατομμύρια εργαζομένους.

Θα ήθελα ακόμη να πω και για τα άλλα μέτρα που εφαρμόζει το κόμμα με σκοπό την παραπέρα βελτίωση των βιοτικών συνθηκών των λαών της Σοβιετικής Ένωσης. Η γρήγορη ανάπτυξη της βιομηχανίας μας, η συστηματική αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας, η πλατιά χρησιμοποίηση των νεότερων επιτευγμάτων της επιστήμης και της τεχνικής για την εκμηχάνιση της παραγωγής μας βοηθάνε να περάσουμε, στο άμεσο μέλλον, στην επτάωρη εργάσιμη μέρα, και στις υπόγειες εργασίες, στα ανθρακορυχεία και στα μεταλλωρυχεία στην εξάωρη εργάσιμη μέρα. Στις καπιταλιστικές χώρες η εκμηχάνιση και η αυτοματοποίηση της παραγωγής έχουν αποτέλεσμα να χειροτερεύουν οι βιοτικές συνθήκες των εργαζομένων, προκαλούν μαζική ανεργία για την εργατική τάξη. Στη σοσιαλιστική μας χώρα τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά. Όσο πιο πολύ τελειοποιούνται τα τεχνικά μέσα της παραγωγής, τόσο πιο γρήγορα αυξάνει η παραγωγικότητα της κοινωνικής εργασίας και ανεβαίνει το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων. Δεν είναι μακριά ο καιρός που ύστερα από την καθιέρωση της επτάωρης εργάσιμης μέρας θα περάσουμε στην εξάωρη εργάσιμη μέρα. Έτσι θα δημιουργηθούν ακόμη πιο ευνοϊκές συνθήκες για την ολόπλευρη ανάπτυξη του πνευματικού πολιτισμού, για την ολόπλευρη αρμονική ανάπτυξη της προσωπικότητας των πολιτών της σοσιαλιστικής κοινωνίας. Η ανάπτυξη του υλικού πολιτισμού είναι η βάση της ανάπτυξης του πνευματικού πολιτισμού. Με χαμηλό επίπεδο υλικού πολιτισμού δεν μπορεί να ανθίζει ο πνευματικός πολιτισμός όλης της κοινωνίας. Τα δύο αυτά στοιχεία είναι αλληλένδετα.

Η Σοβιετική Ένωση είναι πολυεθνικό σοσιαλιστικό κράτος που ενώνει πάνω σε αρχές οικείας, αβίαστης θέλησης δεκαπέντε ισότιμες αδελφές ενωσιακές δημοκρατίες. Στο δρόμο της σοσιαλιστικής ανάπτυξης οι καταπιεζόμενοι πριν λαοί, αφού απόκτησαν την κρατική τους αυτοτέλεια, εξασφάλισαν απεριόριστες δυνατότητες για την ανάπτυξη της οικονομίας και του πολιτισμού και μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα έκαναν ένα τεράστιο άλμα μπροστά. Πρέπει να το πούμε καθαρά πως στην πραγματικότητα εμείς δεν έχουμε δείξει ακόμη χειροπιαστά τους μεγάλους εκείνους ιστορικούς μετασχηματισμούς που πραγματοποιήθηκαν στη ζωή των λαών των δημοκρατιών μας, στα χρόνια της Σοβιετικής εξουσίας. Και από την άποψη αυτή οι δουλευτές της λογοτεχνίας και της τέχνης έχουν μεγάλο χρέος απέναντι στο λαό. Θα ήθελα να συμβουλεύσω τους λογοτέχνες και τους ζωγράφους μας να δουν πιο προσεχτικά και να διεισδύσουν πιο βαθιά στη ζωή όλων των εθνοτήτων της χώρας μας. Τότε χιλιάδες ζωντανά παραδείγματα θα τους δείξουν πόσο άλλαξαν τα πεπρωμένα των ανθρώπων, με ποιες θαυμάσιες επιτυχίες έρχεται ο λαός μας να γιορτάσει τα σαραντάχρονα της μεγάλης Οχτωβριανής σοσιαλιστικής επανάστασης.