LIVE! Οικονομικής Ενίσχυσης νεοσύστατου Σωματείου

Για την οικονομική ενίσχυση νεοσύστατου Σωματείου:

Πρόσφατα, μετά και από παρεμβάσεις του κλαδικού μας Συνδικάτου για τις απαράδεκτες συνθήκες εργασίας, καταφέραμε να συγκροτήσουμε επιχειρησιακό σωματείο στην επιχείρηση με την επωνυμία ‘ΣΕΛΕΚΤ ΣΕΡΒΙΣ ΠΑΡΤΝΕΡ ΑΕ’ που δραστηριοποιείται στον Διεθνή Αερολιμένα Αθηνών, προκειμένου να διεκδικήσουμε με καλύτερους όρους τα δικαιώματά μας, με αιχμή την προσπάθεια για υπογραφή επιχειρησιακής συλλογικής σύμβασης που θα προβλέπει ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς και μια σειρά από δικαιώματα που έχουν καταργηθεί, στα πλαίσια της κάλυψης των αναγκών μας.

Την ίδια στιγμή που τα ρεκόρ στον κλάδο του επισιτισμού και του τουρισμού συνεχίζονται, η κυβέρνηση μαζί με τους επιχειρηματικούς ομίλους πανηγυρίζουν για την ‘ανάπτυξη΄και την ‘επιστροφή στις αγορές’ και μας λένε ότι κάθε επιστροφή στα ‘παλιά’ – δηλαδή στις κατακτήσεις και τα δικαιώματά μας – θα είναι καταστροφή για τη χώρα. Όσοι όμως μας λένε ότι η κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων είναι που φέρνει βελτίωση στη ζωή μας, μας λένε ψέματα. Εμείς πληρώσαμε τη κρίση τους, εμείς καλούμαστε να πληρώσουμε και την ανάπτυξή τους…

Ο παραγόμενος πλούτος από εμάς τους εργαζόμενους είναι πολλαπλάσιος από αυτόν των περασμένων δεκαετιών. Είναι σωστό και δίκαιο, λοιπόν, να προσαρμόσουμε τις απαιτήσεις μας με βάση τα όσα παράγουμε.

Δεν μας αρκεί να έχουμε απλά δουλειά και μισή ζωή! Οργανωνόμαστε στο σωματείο μας, γινόμαστε πιο δυνατοί!
Κανένας εργαζόμενος μόνος του απέναντι στην εργοδοσία!

Σας καλούμε στη συναυλία που διοργανώνει το σωματείο μας, την Παρασκευή 31 Αυγούστου στα ‘Ξύλινα’ στην Καισαριανή στις 21.00, προκειμένου να ενισχυθεί οικονομικά ο αγώνας μας.

Advertisements

Ανάμνηση από τα Σκόπια

http://www.katiousa.gr/logotechnia/poiisi/anamnisi-apo-ta-skopia/

Μάζεμα

Τετάρτη 29/8 και ώρα 21:00 συνάντηση στο Τηνιακό (Λεωφ. Αλεξάνδρας 50) να τα πούμε από κοντά. Αν μπορείτε ενημερώστε με για την πρόθεσή σας να ξέρω πόσοι/ες θα μαστε. Ευχαριστώ.

Καζιμίρ Μαλέβιτς/Σουπρεματισμός

«Με τον όρο Σουπρεματισμό εννοώ την κυριαρχία (supremacy) του αγνού συναισθήματος στη δημιουργική τέχνη. Για το Σουπρεματιστή τα οπτικά φαινόμενα του κόσμου των αντικειμένων είναι από μόνα τους χωρίς σημασία, το σημαντικό είναι το συναίσθημα, έτσι, τελείως ξέχωρο από το περιβάλλον όπου γεννήθηκε.

Αυτό που λέμε «υλοποίηση» ενός αισθήματος, στο συνειδητό μυαλό μας, σημαίνει, στην πραγματικότητα, υλοποίηση της αντανάκλασης αυτού του αισθήματος, με μέσον κάποια ρεαλιστική σύλληψη. Μια τέτοια ρεαλιστική σύλληψη δεν έχει καμιάν αξία στη τέχνη του σουπρεματισμού…Κι όχι μόνο γι αυτή, μα γενικά στη Τέχνη, γιατί η διαρκής, αληθινή αξία του έργου τέχνης (σ’ όποια σχολή και αν ανήκει) βρίσκεται μονάχα στο αίσθημα που εκφράζει.

Ο Ακαδημαϊκός νατουραλισμός, ο νατουραλισμός των Ιμπρεσιονιστών, ο Σεζανισμός, ο Κυβισμός, κλπ, όλα αυτά, κατά κάποιο τρόπο, δεν είναι τίποτα άλλο παρά μέθοδοι διαλεκτικής, που έτσι δεν μπορούν να καθορίσουν με κανένα τρόπο την αξία ενός έργου τέχνης.

Μια αναπαράσταση αντικειμένων, με σκοπό της την αντικειμενικότητα, είναι κάτι που δεν έχει καμιά απολύτως σχέση με την τέχνη, όπως επίσης η χρήση μορφών αντικειμένων σ’ ένα έργο, δεν αποκλείει τη δυνατότητα να είναι αυτό το έργο υψηλής καλλιτεχνικής αξίας.»

Καζιμίρ Μάλεβιτς, Ο μη αντικειμενικός κόσμος, 1928 (μτφρ. Γ. Κοκκώνης)

πηγή Υπερρεαλιστική Ομάδα Θεσσαλονίκης

Ετοιμάζω ταξίδι …

Κάλεσμα για ταξίδι σε χώρα του πρώην ανατολικού μπλοκ φέτος το καλοκαίρι

 

Θες να γνωρίσεις από κοντά το σοσιαλισμό που γνωρίσαμε και τα υλικά κατάλοιπά του στις πάλαι ποτέ λαϊκές και σοσιαλιστικές δημοκρατίες;

Θες να ζήσεις διαλεκτικές αντιφάσεις όπου το παλιό πασχίζει να αναγεννηθεί και να ανακτήσει τα δικαιώματά του και το νέο δεν έχει ακόμα γεννηθεί, ούτε και πεθάνει ακριβώς, αφού όλα το θυμίζουν;

Θες να τραβήξεις την κουρτίνα και να δεις τι κρύβεται πίσω από το παραπέτασμα που στήνουν τα ΜΜΕ και οι αστοί δημοσιολόγοι γι’αυτές τις χώρες;

Σύντροφοι και συντρόφισες, μιας και ταξιδεύω στο εξωτερικό, σκέφτηκα φέτος το καλοκαίρι να κάνω ένα κάλεσμα μέσα από την Κατιούσα για εκδρομή σε χώρα του πρώην ανατολικού μπλοκ. Με τον τρόπο αυτό θα εμπλουτιστούν οι παραθεριστικές αναμνήσεις που κάποιοι συλλέξαμε τα προηγούμενα χρόνια ταξιδεύοντας σε χώρες όπου είχε δοκιμαστεί παλιότερα η έφοδος στον ουρανό (Ρωσία, Κίνα, Βουλγαρία, Τσεχία, Αλβανία, Βιετνάμ και άλλες), γνωρίζοντας τα μνημεία, τα θέρετρα και τα μουσεία του σοσιαλιστικού παρελθόντος του μέλλοντός μας. Πρόθεσή μου είναι και  φέτος να υπάρξει ιστορικό περιεχόμενο στην εκδρομή, όπως και ένα όσο το δυνατόν πιο προσιτό κόστος.  Για να καταστρωθεί όμως το πλάνο θα πρέπει να γνωρίζω διαθεσιμότητες. Γι’ αυτό αν ενδιαφέρεσαι μπορείς να στείλεις στο mauro_flight@yahoo.gr έτσι ώστε να ξεκινήσουν σύντομα οι ζυμώσεις και να δρομολογηθούν τα πράγματα με κεντρικό σχεδιασμό.

πηγή http://www.katiousa.gr/koinonia/taksidevontas/etoimazo-taksidi/

 

 

 

Τελευταίες μέρες Αθήνα

Ενημερώστε για τίποτα

Αρνητική εξέλιξη

ΚΚ ΒΟΗΜΙΑΣ – ΜΟΡΑΒΙΑΣ

Στηρίζει την κυβέρνηση Μπάμπις

ΠΡΑΓΑ.–

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Βοημίας – Μοραβίας αποφάσισε να δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση του Αντρέι Μπάμπις, με το κόμμα του οποίου υπεγράφη σχετική συμφωνία. Η μειοψηφική δικομματική κυβέρνηση του νεοφιλελεύθερου κόμματος του δισεκατομμυριούχου Μπάμπις, «ANO», και του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος – που διορίστηκε στα τέλη Ιούνη, ενώ οι εκλογές είχαν γίνει τον Οκτώβρη – δεν θα κατάφερνε κατά τη χτεσινή ψηφοφορία να εξασφαλίσει την ψήφο εμπιστοσύνης, χωρίς τη στήριξη του ΚΚ.

Σύμφωνα με το ρωσικό πρακτορείο «Russia Today», ο Μπάμπις κέρδισε την υποστήριξη του ΚΚ, συμφωνώντας με το αίτημά του να φορολογήσει την αποζημίωση που λαμβάνουν οι εκκλησίες για περιουσίες που είχαν κατασχεθεί επί σοσιαλισμού.

Η ΚΕ του ΚΚ Βοημίας – Μοραβίας είχε αποφάσισε κατά πλειοψηφία το Σάββατο 30 Ιούνη «οι βουλευτές του κόμματος να στηρίξουν ενεργά τη μειοψηφική κυβέρνηση», όπως είχε δηλώσει ο επικεφαλής του κόμματος Βόιτσεκ Φίλιπ. Η στάση της ηγεσίας έχει προκαλέσει αντιδράσεις στην κομματική βάση και στη Νεολαία, που αντιτίθενται στη στήριξη αστικής κυβέρνησης.

πηγή https://www.rizospastis.gr/story.do?id=9920560

Λίγα ακόμη για την ποίηση της ήττας (IV)

Ο κ. Βουρνάς ρωτάει αν η ποίηση της ήττας εκπροσωπεί το πολιτικό και ιδεολογικό ισοδύναμο των ημερών μας. Ξέροντας πόσο δύσκολη είναι πάντα (που δεν είναι άλλωστε απαραίτητα πάντοτε να υπάρχει), περιορίστηκα μόνο να τονίσω τη γνησιότητα της ποίησης της ήττας. Ο κ. Βουρνάς, που θέτει το ερώτημα, δεν μας δίνει καμιά απάντηση. Υπάρχει σήμερα μια ποίηση, που ανταποκρίνεται στο ανθρώπινο συμβάν και ποια είναι αυτή; Χωρίς να ταυτίζω την ποίηση με τη φιλοσοφία, όπως με παρουσιάζει να κάνω ο κ. Βουρνάς, αλλά πιστεύοντας ότι η ποίηση επιζητεί να φτάσει κι αυτή στην ουσία της ανθρώπινης αλήθειας, θεωρώ την ποίηση της ήττας σαν ένα στάδιο ανάπτυξης προς αυτή την κατεύθυνση, μια βαθμίδα στην προσπάθεια της ποίησης να συλλάβει το ανθρώπινο γεγονός καθολικότερα. Οι ποιητές της ήττας δεν ζητούν πίσω τα χρόνια τους. Ζητούν την αλήθεια για όσα συνέβησαν στον άνθρωπο κατά το πρόσφατο ιστορικό παρελθόν. Χωρίς αυτή τη γνώση αισθάνονται μετέωροι μέσα στην ανθρώπινη περιπέτεια.

Πιστεύω ότι η ποίηση της ήττας δεν είναι ήττα της ποίησης, και πιστεύω ότι ο τρόπος που ερευνώ τα ποιητικά φαινόμενα δεν αποτελεί «ήττα της κριτικής», όπως φαίνεται να υποστηρίζει ο κ. Βουρνάς με τον πομπώδη τίτλο της μελέτης του. Πιστεύω ακόμη ότι η έρευνα της σημερινής μας ποίησης δεν μπορεί να περιορίζεται μόνο σε δυο τρεις ποιητές, έτσι που κάθε συζήτηση για ποίηση να μοιάζει ότι αναφέρεται και αντανακλά μόνο στο έργο του Βρεττάκου, του Ρίτσου και του Λειβαδίτη, και μέσα σ’ αυτό να δίνεται η απάντηση. Η σημερινή μας ποιητική πραγματικότητα αφήνει εν πολλοίς πίσω τους ποιητές αυτούς και δημιουργεί τις προϋποθέσεις της ανόδου της σ’ ένα ανώτερο επίπεδο, όπου η ποίηση θα μπορεί να συνειδητοποιεί την αλήθεια των φαινομένων και να την εκφράζει την ίδια τη στιγμή της γέννησής τους. Θα είναι πολύ λυπηρό να παρανοηθεί ό,τι γράφεται και ό,τι θα γραφτεί πάνω στον τομέα αυτόν, από κριτικούς και ποιητές. Λυπηρό, όσο και το γεγονός ότι δυστυχώς στους πνευματικούς μας κύκλους ορισμένη ορολογία, ορισμένες λέξεις και ονόματα εξακολουθούν ακόμη να προκαλούν αδικαιολόγητες αντιδράσεις

Λίγα ακόμη για την ποίηση της ήττας (III)

 

Στο άλλο τμήμα της ποιητικής πραγματικότητας ο κ. Βουρνάς τοποθετεί «πολλούς καλόπιστους δημιουργούς, που ζουν αυτή τη στιγμή σε πλήρη διάσταση με την κοινωνία και την ιδεολογία τους, σε αντίθεση με τους παραπάνω τρεις ποιητές που «η ιδεολογία τους δεν τους εγκαταλείπει ούτε στιγμή». Εδώ το πρόβλημα για τον κ. Βουρνά εμφανίζεται με τη μορφή κρίσης περιεχομένου. Η εξήγηση που επιχειρεί να δώσει σ’ αυτή την κρίση, παραμένει πολύ μυστηριώδης. Αυτοί «οι καλόπιστοι δημιουργοί», βρίσκονται, λέει ο κ. Βουρνάς, σε διάσταση με την ιδεολογία τους για λόγους «ποικίλους και ευεξήγητους». Αλλά ποια είναι αυτή η ιδεολογία τους και ποιοι οι ποικίλοι και ευεξήγητοι λόγοι; Εδώ βρίσκεται όλη η ουσία του προβλήματος, αλλά ο κ. Βουρνάς το παρακάμπτει τελείως. Εγώ μίλησα για μια συγκεκριμένη ιδεολογία, την αντιστασιακή, και για την κρίση της μέσα στα πλαίσια της σημερινής κοινωνικής πραγματικότητας, που τείνει στη διαμόρφωση μιας νέας κοινωνικής συνείδησης. Αλλά, μέσα από την επιχειρηματολογία του κ. Βουρνά βγαίνει φυσικά και ένα άλλο ερώτημα, που μένει αναπάντητο. Γιατί τάχα οι παραπάνω δημιουργοί να μην έχουν κι αυτοί ανάγκη από «ποιητική εκτόνωση» και να μη λειτουργούν προς την ίδια κατεύθυνση με τους άλλους, οπότε το πρόβλημα λύνεται και γι’ αυτούς αυτόματα;

Σχετικά με την αντιστασιακή ιδεολογία και την αντιστασιακή ποίηση δεν θα ασχοληθώ ξανά εδώ. Επιμένω σε όσα έχω υποστηρίξει μέχρι σήμερα στις μελέτες μου. Θέλω μόνο να τονίσω τη διαφωνία μου με τον κ. Βουρνά αναφορικά με την άποψή του, ότι η αντιστασιακή μας ποίηση «κόπηκε βίαια» και δεν έφτασε στη φυσιολογική της έκβαση. Η γνώμη μου αντίθετα είναι, ότι η αντιστασιακή μας ποίηση ήταν αυτή η ίδια που μετασχηματίστηκε, ύστερα από «μακριά και βίαιη φίμωση», στη σημερινή «ποίηση μνήμης». Δυο εγγενείς ιδιομορφίες της αντιστασιακής μας ποίησης απέκλεισαν αυτή τη διαδικασία. Η μια ιδιομορφία είναι η απ’ αρχής σύνδεσή της με την παράδοση της δημοτικής μας ποίησης, σύνδεση που της προσέδωσε μια σαφήνεια και ρηματική καθαρότητα.

Έτσι, ή ήταν αντιστασιακή και «αφίμωτη» η ποίησή μας ή δεν ήταν αντιστασιακή. Η άλλη ιδιομορφία της είναι ότι στάθηκε κάπως μακριά από τους εκφραστικούς νεωτερισμούς, που είχαν ήδη κατακτηθεί στην προπολεμική μας ποίηση, με αποτέλεσμα να μη λειτουργήσει σχεδόν ποτέ σε μας σαν ποίηση συμβόλων (όπως αντίθετα έγινε π.χ. στη Γαλλία, όπου συνδέθηκε με τον σουρεαλισμό). Και χωρίς σύμβολα, μια ποίηση δεν μπορεί να λειτουργήσει σαν ποίηση μνήμης. Δεν βλέπω λοιπόν το λόγο, να λειτουργεί σήμερα η αντιστασιακή ποίηση σαν ποίηση μνήμης και να μην έχει λειτουργήσει σαν τέτοια σε χρόνια πιο έντονης καταπίεσης και μεγαλύτερου φόβου. Η ποίηση της ήττας είναι για μένα νέα ποιητική πραγματικότητα, που ήρθε σαν κρίση και σαν αναίρεση της αντιστασιακής ποίησης και όχι σαν συνέχειά της.

 

Ένας χρόνος Κατιούσα – Πάρτι στις 15 Ιουνίου

http://www.katiousa.gr/katiousa/enas-chronos-katiousa-parti-stis-15-iouniou/