Άρθρα blackflight

Category: Άρθρα blackflight

Λίγα λόγια για την Σοσιαλιστική Γερμανική Νεολαία Εργατών

10/02/2020

Για πολλές χώρες η Γερμανία είναι μια πλούσια, ευημερούσα και οικονομικά σταθερή χώρα. Αυτό μπορεί να συμβαίνει όταν εξετάζουμε το 1,2% των ανθρώπων με εισοδήματα εκατομμυρίων που ωφελούνται από το καπιταλιστικό σύστημα. Ωστόσο η εργατική τάξη είναι εκείνη που πληρώνει για τα κέρδη των λίγων.
Φτώχεια υπάρχει και στη Γερμανία δείχνοντας ότι μια «καλή οικονομία» δεν παρέχει μια καλή ζωή για όλους, ευνοώντας τους καπιταλιστές που εκμεταλλεύονται τους υπόλοιπους.
Υπάρχουν σημαντικές διαφορές όσον αφορά την αμοιβή και τη μεταχείριση των διαφόρων επαγγελμάτων κατάρτισης. Οι εργαζόμενοι σε αυτά δεν έχουν σχεδόν καμιά δυνατότητα να δημιουργήσουν αξιοπρεπή σύνταξη. Επίσης, μόνο το 4% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος δαπανάται για την εκπαίδευση· τα δημόσια σχολεία είναι όλο και λιγότερα. Είναι πολύ σημαντικό, ως Σοσιαλιστική Γερμανική Εργατική Νεολαία (SDAJ) να κάνουμε τους νέους ενήμερους για την κατάσταση στην οποία βρίσκονται.

Είμαστε μαθητές, σπουδαστές, νέοι εργαζόμενοι, μαθητευόμενοι που οργανωνόμαστε στη SDAJ, στη Σοσιαλιστική Γερμανική Νεολαία Εργατών. Ο στόχος μας; Ένας κόσμος χωρίς εκμετάλλευση, φτώχεια και πολέμους. Ένας κόσμος στον οποίο δεν χρειάζεται να ανησυχούμε για το πώς θα βγάλουμε τα χρήματα για τα δίδακτρα, για το αν θα έχουμε εκπαίδευση ή πώς θα πληρώσουμε το νοίκι μας. Ένας κόσμος στον οποίο θα μετράνε οι ζωές μας και όχι τα κέρδη των πλουσίων.

Γιατί Σοσιαλιστική; Γιατί πιστεύουμε ότι ο καπιταλισμός – η κοινωνία στην οποία ζούμε – πρέπει να τερματιστεί για να επιτευχθούν αυτοί οι στόχοι.

Γιατί Γερμανική; Η καταγωγή δεν έχει σημασία. Αυτό που μας ενώνει είναι η πεποίθηση ότι πρέπει πρώτα να αντιμετωπίσουμε τον καπιταλισμό στη χώρα στην οποία ζούμε: για μας είναι η Γερμανία.

Γιατί «Νεολαία των Εργατών; Επειδή πιστεύουμε ότι όσοι εργάζονται θα πρέπει να έχουν τον πρώτο λόγο και όχι εκείνοι που ζουν από την εκμετάλλευση των άλλων. Στην εργατική νεολαία, ωστόσο, συμπεριλαμβάνουμε όχι μόνο εκείνους που ήδη εργάζονται αλλά και εκείνους που θα εργαστούν μελλοντικά. Οι φοιτητές είναι επίσης ευπρόσδεκτοι.

Λέμε: Αν θέλετε να αλλάξετε κάτι, πρέπει να κάνετε κάτι γι ‘αυτό. Όποιος πολέμα μόνος του ή συμμετέχει μόνο σε αυθόρμητες ενέργειες, δεν είναι σε θέση να κάνει πολλά πράγματα. Αυτός είναι κι ο λόγος για τον οποίο είναι σημαντικό να οργανωθεί κάποιος στην αντικαπιταλιστική, επαναστατική οργάνωση μας.

Σχόλιο

Κατιουσόπιτα 2020

Filed under: On the road — Σχολιάστε

04/02/2020

Κατιουσόπιτα 2020 – Η Κατιούσα “έχει ξεφύγει από τα χέρια μας”… (ΦΩΤΟ)

Σχόλιο

Τι ήταν, αλήθεια, το «Μανιφέστο του Εκκεντρισμού»

Filed under: Εκκεντρισμός,On the road — Σχολιάστε

11/01/2020

Μια νέα έκδοση από το ΚΨΜ συστήνει ένα άγνωστο κίνημα τέχνης στην ΕΣΣΔ του 1922

Του Γιώργου Σκίντσα

Το 1922 τέσσερις νεαροί Σοβιετικοί – ο μικρότερος 17 ετών, ο μεγαλύτερος 27 – αποφάσισαν να γράψουν το «Μανιφέστο του Εκκεντρισμού». Οι Γκριγκόρι Κόζιντσεφ (1905-1973), Λεονίντ Τράουμπεργκ (1902-1990), Σεργκέι Γιούτκεβιτς (1904-1985) και Γκεόργκι Κριζίτσκι (1895-1975) το εξέδωσαν σε 1.000 αντίτυπα. Τέσσερις συνεργάτες, τέσσερα άρθρα στα οποία καταδικάζεται η παλιά κουλτούρα ενώ στη θέση της προωθείται ο «εκκεντρισμός» ως η μοντέρνα καλλιτεχνική αντίληψη. Ενσωμάτωσε όψεις της νέας σοβιετικής πραγματικότητας συνδυάζοντάς τες με «αμερικάνικες» τεχνικές. Το «Μανιφέστο του Εκκεντρισμού» κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις ΚΨΜ, σε μετάφραση και επιμέλεια του Παναγιώτη Μανιάτη, που έχει εκδώσει το λογοτεχνικό δοκίμιο «Η Ποίηση στην Οκτωβριανή Επανάσταση» για την εξέλιξη της ποίησης στη Ρωσία από την προεπαναστατική περίοδο μέχρι και την εποχή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. «Ασχολήθηκα επειδή είναι στις προθέσεις μου η προβολή ζητημάτων σοβιετικής αλλά και δυτικής καλλιτεχνικής πρωτοπορίας, παρόλο που τα κείμενα ήταν δύσκολα γιατί είχα να κάνω με καλλιτεχνικές διακηρύξεις» λέει στο «ΝΣυν».

Έναν χρόνο πριν από το «Μανιφέστο», στο θέατρο είχε συγκροτηθεί το Εργοστάσιο του Εκκεντρικού Ηθοποιού, το οποίο απέρριπτε την παραδοσιακή θεατρική δράση υπέρ μιας μοντέρνας και φυσικής παράστασης που ενσωμάτωνε σοκαριστικά ακροβατικά του τσίρκου και άλλων δημοφιλών ψυχαγωγικών θεαμάτων. Με αυτή τη λογική γυρίστηκαν και ορισμένες κινηματογραφικές ταινίες με έντονες κινήσεις σώματος, κωμική δράση και ψυχολογία εξωστρεφούς χαρακτήρα. Στο ντοκουμέντο αναφέρονται, μεταξύ άλλων ο Τσάρλι Τσάπλιν, το γκαγκ (κωμικό τέχνασμα), η αφίσα τσίρκου, η πυγμαχία και οι γαλότσες. Ενδεχομένως, σήμερα το Μανιφέστο του Εκκεντρισμού να έχει ένα ελιτίστικο ενδιαφέρον, αλλά τότε ο στόχος ήταν να δημιουργηθεί μια νέα τέχνη για τη σοβιετική κοινωνία. Η συγκεκριμένη ομάδα «είχε βραχύβια παρουσία και τα ίχνη της χάθηκαν γρήγορα», επισημαίνει ο Π. Μανιάτης. «Γι’ αυτό το ελληνικό κοινό πρέπει να την ανακαλύψει κριτικά. Τα κείμενα εσωκλείουν αιτήματα ατίθασων παιδιών μιας άλλης εποχής. Κάποια από αυτά έμειναν ιστορικά αδικαίωτα. Αφήνω τον αναγνώστη με το ακροβατικό σχοινί της λογικής».

Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ. Το «Μανιφέστο του Εκκεντρισμού» διατυπώθηκε για να δώσει καλλιτεχνικό όραμα στην εργατική τάξη της, νεαρής τότε, Σοβιετικής Ένωσης. Σήμερα, θα είχε άραγε θέση η (ανα)διατύπωση ενός Εκκεντρικού Πολιτικού Μανιφέστο για την εργατική τάξη; Ο Παναγιώτης Μανιάτης πιστεύει ότι «δεν πρέπει να ταυτίζουμε τους τομείς της κουλτούρας και της πολιτικής Η τέχνη χρειάζεται τους πειραματισμούς αλλά και το συνειδητό στοιχείο. Οι καλλιτέχνες πρέπει να βρισκόμαστε οργανικά στο πλευρό της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Για την ανατροπή…».

Για την ιστορία, όπως σημειώνει στην εισαγωγή του «Μανιφέστου» ο μεταφραστής: «Οι πωλήσεις… πήγαν άσχημα ενώ αρκετά αντίτυπα καταστράφηκαν σε πυρκαγιά στο σπίτι του κριτικού της εφημερίδας ‘’Πράβδα’’ Κρισάνφ Κερσόνσκι που είχε αναλάβει να το προωθήσει με τις ΄΄άκρες’’ του. Όσο για τους πρωταγωνιστές, οι Κόζιντσεφ και Τράουμπεργκ αποτέλεσαν σκηνοθετικό δίδυμο σε αρκετές κινηματογραφικές παραγωγές, με πιο γνωστές ‘’Το Παλτό’’ (1926, βασισμένο σε ιστορίες του Νικολάι Γκόγκολ) και ‘’Νέα Βαβυλώνα’’ (1929, με θέμα την Παρισινή Κομμούνα). Ο Γιούτκεβιτς γύρισε την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του το 1928, ακολουθώντας σκηνοθετική καριέρα, ενώ η ζωή του Κριζίτσκι σημαδεύτηκε από το θέατρο κσι το ΤΥΧΑΙΟ».

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» την Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου 2019

Σχόλιο