Category: Uncategorized
Αυτός είναι ο «Αλιόσα» στην πόλη Πλόβντιβ (Φιλιππούπολη) της Βουλγαρίας. Ο Αλιόσα είναι ένα άγαλμα 11,5 μέτρων ύψους από σκυρόδεμα και σίδηρο που αναπαριστά τον Σοβιετικό στρατιώτη που πολέμησε για την απελευθέρωση της Βουλγαρίας από τον Άξονα κατά τον Β’Π.Π.
Τον Αλιόσα επιχείρησαν τρεις φορές να τον μεταφέρουν ή γκρεμίσουν. Μία φορά το 1989, μία φορά το 1993 και μία φορά το 1996. Και τις τρεις φορές υπήρξαν αντιδράσεις από κατοίκους της πόλης και ενώσεις βετεράνων του Β’Π.Π. (παρτιζάνων και στρατιωτών που πολέμησαν στο διάστημα Σεπτεμβρίου 1944 – Μάη 1945 όταν η Βουλγαρία είχε περάσει στο αντιφασιστικό στρατόπεδο). Γύρω από τον Αλιόσαν σχηματίστηκαν ανθρώπινες αλυσίδες υπεράσπισης, πλέχτηκε μία τεράστια «Μάρτενιτσα» (το «μαρτάκι» που λέμε εμείς, σύμβολο υγείας και δύναμης), υπογράφηκαν ψηφίσματα αλληλεγγύης και υπεράσπισης. Και τελικά ο Αλιόσα επιβίωσε ώστε το 2007 να εορταστούν επίσημα από τον Δήμο Πλόβντιβ τα 50 χρόνια από την ανέγερσή του και δικαστήριο της πόλης να εκδώσει απόφαση σύμφωνα με την οποία δεν δύναται να κατεδαφιστεί αφού αποτελεί μνημείο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Ο Αλιόσα φτιάχτηκε στα πρότυπα μιας φωτογραφίας ενός πραγματικού στρατιώτη του Κόκκινου Στρατού, του Αλεκσέι Ιβάνοβιτς Σκουρλάτοφ, μέλους της 3ης Ουκρανικής Στρατιάς. Ο Σκουρλάτοφ ήταν αρχικά στο τάγμα τυφεκιοφόρων σκιέρ αλλά μετά από τραυματισμό σε μάχη μεταφέρθηκε στο τμήμα τηλεπικοινωνιών. Ήταν ο άνθρωπος που αποκατάστησε τις τηλεπικοινωνίες στο Πλόβντιβ μετά την είσοδο του Κοκκινου Στρατού. Εκεί έγινε φίλος με έναν Βούλγαρο εργαζόμενο στις τηλεπικοινωνίες, ο οποίος και παρέδωσε τη φωτογραφία του στον γλύπτη Βασίλ Ραντοσλάβοφ.
«Αλιόσα» είναι το χαϊδευτικό όνομα του Αλεκσέι στα ρώσικα.
Τα αποκαλυπτήρια του αγάλματος έγιναν στις 5 Νοεμβρίου 1957
πηγή ourbalkans.wordpress.com
Στις 11 Απρίλη 1871, στο φύλλο της Journal Οfficiel, επίσημης εφημερίδας της Κομμούνας, δημοσιεύεται ένα επαναστατικό κείμενο γραμμένο από γυναίκες: «Γυναίκες-πολίτες, η αποφασιστική ώρα έφτασε. Πρέπει να ευχηθούμε να τελειώσει ο παλιός κόσμος! Θέλουμε να είμαστε ελεύθερες.»
Με αυτά τα λόγια οι επαναστάτριες της Παρισινής Κομμούνας, έτοιμες να δώσουν και τη ζωή τους για το «βασίλειο της εργασίας και της ισότητας», κάλεσαν τις γυναίκες να οργανώσουν επιτροπές για την άμυνα της πόλης σε κάθε συνοικία του Παρισιού.
Τα ιστορικά διδάγματα που διατρέχουν το συγκεκριμένο βιβλίο φωτίζουν ότι από την επαναστατική εργατική πάλη όλου του 20ού αιώνα, από την ανάπτυξη της επαναστατικής κομμουνιστικής ιδεολογίας, παράλληλα με τη μελέτη της καπιταλιστικής εξέλιξης και του πρώτου κύκλου περάσματος στο σοσιαλισμό-κομμουνισμό, κατακτιέται η αναγέννηση του κομμουνιστικού κινήματος.
Αφορμή για την παρούσα έκδοση αποτελεί η συμπλήρωση 150 χρόνων από τα γεγονότα της Παρισινής Κομμούνας (18 Μάρτη-28 Μάη 1871), της πρώτης Προλεταριακής Επανάστασης στην ιστορία της ανθρωπότητας, στην οποία συμμετείχαν δραστήρια οι γυναίκες της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων του Παρισιού.
Όμορφη ποιητική συλλογή
Quintin Wimalaseleari
mauroflight 