Ακυκλοφόρητη συνέντευξη Παναγιώτη Μανιάτη

Αιτία και αφορμή για να εκδοθεί ο Εκκεντρισμός; Γιατί αποφάσισες να ασχοληθείς με αυτό το κίνημα;

Είναι στις προθέσεις μου η προβολή ζητημάτων σοβιετικής αλλά και δυτικής καλλιτεχνικής πρωτοπορίας

Πόσο καιρό τον δούλευες;

Ήταν δύσκολα τα κείμενα, γιατί είχα να κάνω με καλλιτεχνικές διακηρύξεις πλην όμως μικρά. Αφοσιώνομαι πλήρως στη δουλειά μου. Δε μου πήρε πολύ.

Πιστεύεις ότι με κάποιο τρόπο βοήθησε την εργατική τάξη της ΕΣΣΔ ή έμεινε στο περιθώριο της ταξικής κουλτούρας;

Η ομάδα είχε βραχύβια παρουσία και τα ίχνη της χάθηκαν γρήγορα. Γι’ αυτό το ελληνικό κοινό πρέπει να την ανακαλύψει κριτικά.

Μελετώντας, τους ιδρυτές – θεμελιωτές του Εκκεντρισμού γιατί πιστεύεις ότι διακήρυξαν το Μανιφέστο του;

Τα κείμενα εσωκλείουν αιτήματα ατίθασων παιδιών μιας άλλης εποχής. Κάποια από αυτά έμειναν ιστορικά αδικαίωτα. Αφήνω τον αναγνώστη με το ακροβατικό σχοινί της λογικής.

Θεωρείς, ότι σήμερα υπάρχει  η ανάγκη στην εργατική τάξη και στον ταξικό αγώνα για (ανα)διατύπωση ενός Εκκεντρικού Πολιτικού Μανιφέστου το οποίο θα ανατρέπει την ιδεολογία – σκέψη της εργατικής τάξης;

Χαχ. Δεν πρέπει να ταυτίζουμε τους τομείς της Κουλτούρας και της Πολιτικής. Η Τέχνη χρειάζεται τους πειραματισμούς αλλά  και το συνειδητό στοιχείο. Οι καλλιτέχνες πρέπει να βρισκόμαστε οργανικά στο πλευρό της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Για την ανατροπή…

Ένα βιογραφικό; Ποιος είσαι; Με τι ασχολείσαι; Τι προηγούμενο έχεις εκδώσει και τι ενδεχομένως ετοιμάζεις; Γεννήθηκα στην Αθήνα το 1986. Έχω εκδώσει το λογοτεχνικό δοκίμιο: Η Ποίηση στην Οκτωβριανή Επανάσταση’’ που εξετάζει την εξέλιξη της ποίησης στη Ρωσία από την προεπαναστατική περίοδο μέχρι και την εποχή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Βασικός αρθρογράφος στο διαδικτυακό περιοδικό katiousa.gr έχω μεταφράσει μανιφέστα avant-garde καλλιτεχνικών ομάδων ενώ έχω δώσει αρκετές ομιλίες πάνω σε ζητήματα μαρξιστικής αισθητικής. Μέσα στο 2020 θα κυκλοφορήσει η ποιητική μου συλλογή ‘’Εγκλωβισμένος σ’ έναν άδικο κόσμο’’

Οι ερωτήσεις είχαν δοθεί από την εφημερίδα »Τα Νέα» με αφορμή την έκδοση του »Εκκεντρισμού»

Εκκεντρισμός – Κριτικές

http://www.katiousa.gr/politismos/vivlio/vivlioparousiaseis/parousiastike-i-defteri-douleia-tou-panagioti-maniati-ekkentrismos/ Χάρις Γεωργίου

https://mauroflight.wordpress.com/2020/01/11/%cf%84%ce%b9-%ce%ae%cf%84%ce%b1%ce%bd-%ce%b1%ce%bb%ce%ae%ce%b8%ce%b5%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf-%ce%bc%ce%b1%ce%bd%ce%b9%cf%86%ce%ad%cf%83%cf%84%ce%bf-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b5%ce%ba%ce%ba%ce%b5/ Εφημ. Τα Νέα, Γιώργος Σκίντσας

Η προηγούμενή μου δουλειά πρόταση σε

βορειοκορεάτικο σύνδεσμο φιλίας

Τι ήταν, αλήθεια, το «Μανιφέστο του Εκκεντρισμού»

Μια νέα έκδοση από το ΚΨΜ συστήνει ένα άγνωστο κίνημα τέχνης στην ΕΣΣΔ του 1922

Του Γιώργου Σκίντσα

Το 1922 τέσσερις νεαροί Σοβιετικοί – ο μικρότερος 17 ετών, ο μεγαλύτερος 27 – αποφάσισαν να γράψουν το «Μανιφέστο του Εκκεντρισμού». Οι Γκριγκόρι Κόζιντσεφ (1905-1973), Λεονίντ Τράουμπεργκ (1902-1990), Σεργκέι Γιούτκεβιτς (1904-1985) και Γκεόργκι Κριζίτσκι (1895-1975) το εξέδωσαν σε 1.000 αντίτυπα. Τέσσερις συνεργάτες, τέσσερα άρθρα στα οποία καταδικάζεται η παλιά κουλτούρα ενώ στη θέση της προωθείται ο «εκκεντρισμός» ως η μοντέρνα καλλιτεχνική αντίληψη. Ενσωμάτωσε όψεις της νέας σοβιετικής πραγματικότητας συνδυάζοντάς τες με «αμερικάνικες» τεχνικές. Το «Μανιφέστο του Εκκεντρισμού» κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις ΚΨΜ, σε μετάφραση και επιμέλεια του Παναγιώτη Μανιάτη, που έχει εκδώσει το λογοτεχνικό δοκίμιο «Η Ποίηση στην Οκτωβριανή Επανάσταση» για την εξέλιξη της ποίησης στη Ρωσία από την προεπαναστατική περίοδο μέχρι και την εποχή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. «Ασχολήθηκα επειδή είναι στις προθέσεις μου η προβολή ζητημάτων σοβιετικής αλλά και δυτικής καλλιτεχνικής πρωτοπορίας, παρόλο που τα κείμενα ήταν δύσκολα γιατί είχα να κάνω με καλλιτεχνικές διακηρύξεις» λέει στο «ΝΣυν».

Έναν χρόνο πριν από το «Μανιφέστο», στο θέατρο είχε συγκροτηθεί το Εργοστάσιο του Εκκεντρικού Ηθοποιού, το οποίο απέρριπτε την παραδοσιακή θεατρική δράση υπέρ μιας μοντέρνας και φυσικής παράστασης που ενσωμάτωνε σοκαριστικά ακροβατικά του τσίρκου και άλλων δημοφιλών ψυχαγωγικών θεαμάτων. Με αυτή τη λογική γυρίστηκαν και ορισμένες κινηματογραφικές ταινίες με έντονες κινήσεις σώματος, κωμική δράση και ψυχολογία εξωστρεφούς χαρακτήρα. Στο ντοκουμέντο αναφέρονται, μεταξύ άλλων ο Τσάρλι Τσάπλιν, το γκαγκ (κωμικό τέχνασμα), η αφίσα τσίρκου, η πυγμαχία και οι γαλότσες. Ενδεχομένως, σήμερα το Μανιφέστο του Εκκεντρισμού να έχει ένα ελιτίστικο ενδιαφέρον, αλλά τότε ο στόχος ήταν να δημιουργηθεί μια νέα τέχνη για τη σοβιετική κοινωνία. Η συγκεκριμένη ομάδα «είχε βραχύβια παρουσία και τα ίχνη της χάθηκαν γρήγορα», επισημαίνει ο Π. Μανιάτης. «Γι’ αυτό το ελληνικό κοινό πρέπει να την ανακαλύψει κριτικά. Τα κείμενα εσωκλείουν αιτήματα ατίθασων παιδιών μιας άλλης εποχής. Κάποια από αυτά έμειναν ιστορικά αδικαίωτα. Αφήνω τον αναγνώστη με το ακροβατικό σχοινί της λογικής».

Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ. Το «Μανιφέστο του Εκκεντρισμού» διατυπώθηκε για να δώσει καλλιτεχνικό όραμα στην εργατική τάξη της, νεαρής τότε, Σοβιετικής Ένωσης. Σήμερα, θα είχε άραγε θέση η (ανα)διατύπωση ενός Εκκεντρικού Πολιτικού Μανιφέστο για την εργατική τάξη; Ο Παναγιώτης Μανιάτης πιστεύει ότι «δεν πρέπει να ταυτίζουμε τους τομείς της κουλτούρας και της πολιτικής Η τέχνη χρειάζεται τους πειραματισμούς αλλά και το συνειδητό στοιχείο. Οι καλλιτέχνες πρέπει να βρισκόμαστε οργανικά στο πλευρό της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Για την ανατροπή…».

Για την ιστορία, όπως σημειώνει στην εισαγωγή του «Μανιφέστου» ο μεταφραστής: «Οι πωλήσεις… πήγαν άσχημα ενώ αρκετά αντίτυπα καταστράφηκαν σε πυρκαγιά στο σπίτι του κριτικού της εφημερίδας ‘’Πράβδα’’ Κρισάνφ Κερσόνσκι που είχε αναλάβει να το προωθήσει με τις ΄΄άκρες’’ του. Όσο για τους πρωταγωνιστές, οι Κόζιντσεφ και Τράουμπεργκ αποτέλεσαν σκηνοθετικό δίδυμο σε αρκετές κινηματογραφικές παραγωγές, με πιο γνωστές ‘’Το Παλτό’’ (1926, βασισμένο σε ιστορίες του Νικολάι Γκόγκολ) και ‘’Νέα Βαβυλώνα’’ (1929, με θέμα την Παρισινή Κομμούνα). Ο Γιούτκεβιτς γύρισε την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του το 1928, ακολουθώντας σκηνοθετική καριέρα, ενώ η ζωή του Κριζίτσκι σημαδεύτηκε από το θέατρο κσι το ΤΥΧΑΙΟ».

 

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» την Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου 2019